Hard werken, vuile handen krijgen; kortom een heel ambachtelijke, lichamelijke bezigheid náást het creatieve proces. Dit zijn zaken die meespelen en het aantrekkelijk maken voor Aris Engel (1946) om met grafiek bezig te zijn.

Nadat de grafiek een lange tijd op de achtergrond is geweest houdt hij zich sinds de eindjaren van de vorige eeuw weer bezig met grafiek en dan met name met het etsen. In zijn opleidingen had hij hier al mee kennis gemaakt.

Maar hij werkt nu grotendeels als autodidact – zelf dingen uitzoeken en uitproberen – naast contacten met andere grafici

Hij weet van zichzelf dat lichamelijke inspanning naast rust belangrijk zijn voor hem; om zich weer op te kunnen laden én om spanningen kwijt te raken. Al klinkt het tegenstrijdig maar toch gaat dit heel goed samen, ontspanning door inspanning en dat geldt niet alleen voor sporters. In de loop der jaren heeft Aris dat op verschillende manieren ervaren.
Het mooie van etsen is dat het én hard werken én tegelijk ook heel rustgevend is, want als je het goed wilt doen kun je niets anders aan je hoofd hebben.

En zowel in het leven als bij het etsen geldt:

Iedere kras laat zijn sporen na